jezusleeft

Open full view…

Ik heb HOOP

Henk Spuijbroek
Fri, 27 May 2016 10:34:39 GMT

Vorige week donderdag 26 mei bezocht ik het Verus Event 2016 in Bussum. Verus vindt het belangrijk dat Nederland hoop heeft en houdt. Daarom lanceerden zij op het Event de campagne "Ik heb HOOP". Een eerste impressie werd gepresenteerd aan de ruim 500 deelnemers. Als we allemaal onze hoop uitspreken maken we samen het verschil. In deze tijd van oplopende spanningen is het belangrijk dat we hoop hebben en houden. Verus (en wij toch ook allemaal?) staat voor hoop en vertrouwen in de toekomst. Voor onszelf en onze kinderen. Daarom organiseren zij dit najaar de "Week van de HOOP". Met een landelijke campagne gaan ze (en wij?) de boodschap van HOOP delen. Help je mee deze te verspreiden? Het filmpje hierover kun je zien op: https://www.youtube.com/watch?v=6WQwDB8NB7w Ook tijdens mijn studiereis naar Israël en de Palestijnse gebieden (eind maart/begin april 2016) nam dit thema "HOOP" een belangrijke plaats in. Zo ontmoetten we Claire Anastas in Bethlehem. “Journalisten bellen mij altijd, ze willen me spreken vanwege die muur”. Want waar ze ook naar buiten kijkt, Claire zi et beton. De muur die de Westbank scheidt van Israël loopt precies rondom haar huis. Van de ongeveer negen meter die het gevaarte de lucht in gaat, zijn de eerste drie beschilderd met internationale bemoedigende teksten en tekeningen. Claire runt een souvenirwinkeltje, en vertelt bezoekers steevast hoe zwaar het leven is, voor haar, maar ook voor haar kinderen die in dit huis opgroeien. Het is een felle, ferme vrouw, die zichtbaar lijdt en heeft geleden. Ze spreekt uitmuntend Engels en neemt de tijd. Claire blijft iedereen vriendelijk te woord staan. “Het is belangrijk dat ons verhaal gehoord wordt. Alleen als heel veel mensen ervan weten, kan de situatie hier veranderen. Ik bid ervoor dat op een dag weer alles anders zal zijn. Er is nog steeds HOOP in mijn leven” . Eén van de teksten op de muur is van Claire: "It was during the second Initifade, or uprising, when the conflict was hot. One day in 2002, while it was curfew, I was putting up my laundry on our balcony. Suddenly, the soldier opened a small window and put out his gun. I tried to communicate with him to ask what was going on but he refused to speak. I was obliged to go inside but I observed him from my bedroom window until he went inside his tower. So then I returned doing my laundry again. Unfortunately, the soldier again climbed out of the window and I moved quickly inside. This happened no less than ten times and in the end I really drove him crazy and made him loudly screaming inside his watchtower."